SUCHE DNI – WCIąż żYWA PRAKTYKA CZY MARTWY ZWYCZAJ?
Suche Dni to trzy dni modlitwy i wstrzemięźliwości obchodzone na początku każdej pory roku. Dziś rozpoczynają się Suche Dni Wielkiego Postu.
Praktyka Suchych Dni znana jest szczególnie osobom przywiązanym do tradycyjnej liturgii w klasycznym rycie, ale nie tylko. Co to są Suche Dni? To trzy dni modlitwy i wstrzemięźliwości obchodzone na początku każdej pory roku. Według mszału z 1962 r., Suche Dni obchodzone są w trzecim tygodniu Adwentu, w pierwszym tygodniu Wielkiego Postu, w oktawie Zesłania Ducha św. oraz w trzecim tygodniu września.
Suche Dni Wielkiego Postu
Dziś rozpoczynają się Suche Dni Wielkiego Postu. Suche Dni to trzy dni (środa, piątek i sobota), które Kościół przeznacza w sposób szczególny na modlitwę i praktyki pokutne na początku każdej pory roku. Wierni dziękują w ten sposób za dotychczasową pomyślność i proszą o Boże błogosławieństwo w nadchodzącym kwartale.
W Suche Dni należy obowiązuje zarówno post ilościowy (maksymalnie trzy posiłki, w tym tylko jeden do syta) i post jakościowy (wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych). Zgodnie z zasadami z 1962 roku można jednak spożyć jeden posiłek mięsny w środę i sobotę Suchych Dni. W tych dniach należy również poświęcić więcej czasu na modlitwę.
Obowiązek postu ścisłego i wstrzemięźliwości został zniesiony w 1966 r. Jednak wielu księży nadal zachęca wiernych do tej praktyki. Trzy lata później, nowa reforma liturgiczna pozostawiła decyzję o obchodzeniu Suchych Dni konferencjom episkopatu poszczególnych krajów. Obecnie niewiele zachowało ten zwyczaj.
Kościół podtrzymuje, że post i modlitwa mają pomóc człowiekowi uśmierzać pożądliwości i zwracać się ku Bogu. Zachętę do tych praktyk znajdujemy także w Ewangelii wg św. Marka. Apostołowie zapytali Jezusa, dlaczego nie mogli wyrzucić konkretnego rodzaju złego ducha. Chrystus im wtedy odpowiedział: "Ten rodzaj żadnym sposobem wyjść nie może, jak tylko przez modlitwę i post" (Mk 9, 28). Ten fragment Ewangelii czytany jest w Środę Suchych Dni Wrześniowych.
Historia Suchych Dni
Kiedy zaczęto obchodzić Suche Dni? Konkretna data nie jest znana. Wiadomo jednak, że w Rzymie zachowywano je już w pierwszych wiekach chrześcijaństwa. Święty papież Leon Wielki (V w.) głosił w swoich kazaniach, że Suche Dni miały być ustanowione jeszcze przez samych Apostołów. "Liber Pontificalis" – książka zawierająca biografie papieży od czasów św. Piotra do XV wieku – przypisuje zapoczątkowanie Suchych Dni papieżowi św. Kalikstowi (III w.). Są źródła, które mówią, że zostały one ustanowione przez papieża Syrycjusza (koniec IV wieku).
Suche Dni to chrześcijańska odpowiedź na pogańskie celebracje obchodzone w tym czasie w Rzymie. Trzy razy do roku świętowano dni modlitwy i ofiar zanoszonych do bożków, dziękując za właśnie zakończoną porę roku i prosząc o pomyślność w nadchodzącej. Gdy chrześcijaństwo stało się oficjalną religią Imperium Rzymskiego, Kościół postanowił uświęcił te modlitwy i umartwienia, kierując je ku prawdziwemu Bogu. Z czasem dodano również czwarte Suche Dni. Celebracja Suchych Dni kończyła się nocnym czuwaniem z soboty na niedzielę i Mszą św. o świcie.
Wielki Post dla Życia. 960 godzin modlitwy w intencji obrony nienarodzonych
2025-03-12T18:25:09Z